نظریه و الگوی قرآن شناخت معناداری زندگی در گذار تفسیری از سوره های حمد، انشراح، مسد، عصر، فلق و ناس

معناداری زندگی، نسبت¬یابی اختیار خلاق آدمی با جهت اصیل حیات، یعنی خدای سبحان و به طور معیّن، اسماء فعل به مثاب? اوصاف مطلوب و خواستنیِ زیستِ از سرِ اختیار، است که در شخصیّت های الگویی یعنی حضرات اولیای الهی تبلور می¬یابد. در فصل مشترک تحلیل، انسان با رسیدن به الگوی رشد و هدفدارسازی تمامیّت زندگی خویش به چرایی¬ها و مبتنی بر این چرایی¬ها، به چگونگی¬های آن خودآگاه شده و تمامی عرصه¬ها و از جمله دشوارترین برهه¬های زندگی را در متن این هدفداری و جهت¬داریِ هماهنگ هستی و زندگی، راهبری می¬کند. معنادرمانی دارای دو سطح است:1-در سطح آسیب شناختی، طبیعت و درمان «روان نژندی ها» مورد توجّه است. 2ـ و در سطح کمال¬گرایی، عبور از سطح «هنجاریِ» متعارف به سوی زندگیِ برتر و آرمان رشد است. به درستی چگونه می¬توان از سطح روان¬نژندی حیات به سطح برینِ آن راه سپرد؟ پژوهش حاضر در راستای نظریه¬پردازی معنای زندگی بر مدار اصل جهت¬داری به سوی جهت برترین حیات، یعنی اصل«عبودیّت» در ادب تفسیریِ سوره حمد و به مدد سوره های منتخبی از قرآن¬کریم، به تبیین تفسیری این دو لای? تحلیلی نظریه معنا¬د¬اری زندگی، پرداخته است. در سطح آسیب¬شناسی یعنی تحلیل بحران معنا، فراز آغازین سوره عصر و سور? مسد و در سطح کمال نگری فرازی از سوره حمد و نیز فراز پایانی سوره عصر و سوره¬های انشراح و معوّذتین، مستند تحلیل بوده است.